Het is een vreemde en voor velen een nare tijd. Alles is even anders. Veel leerlingen met autisme hebben moeite met deze veranderingen, anderen ervaren dat deze tijd ook zijn voordelen heeft:
- Niet naar die overprikkelende school waardoor je je volledig kunt focussen op de leerstof.
- Docenten die heel duidelijk lessen en opdrachten geven via de computer, waarmee je zelfstandig aan de slag kunt.
- Veel meer visualisaties, filmpjes en schema’s die het werk ondersteunen, in tegenstelling tot het vaak verbale aanbod op school.
- Niet steeds in de ‘sociale jungle’, die school kan zijn, maar gerichte online contacten met klasgenoten.
- Thuis zitten en toch lessen volgen.
Deze tijd biedt inzichten om over na te denken en we doen ervaringen op die we ook na deze tijd kunnen blijven gebruiken; bijvoorbeeld voor leerlingen die snel overprikkeld zijn op school of (gedeeltelijk) thuis zitten.
Hebben we nu niet allemaal last van de onvoorspelbaarheid en onduidelijkheid op dit moment? Hoe lang gaat dit duren? Hoe moet dat nu? Hoe geef ik mijn leven structuur? Hoe onderhoud ik contacten? Op welke informatie moet ik mij richten? Wanneer doe ik het goed? Wat voor gevoel geeft je dat nu: spanning, paniek, angst, onmacht of anders? Stel je eens voor dat je leven voelt als een aaneenschakeling van dit soort periodes: je basisschooltijd, je middelbare schooltijd, studietijd, werk, relatie etc.
Steeds weer opnieuw die vragen bij kleine en grote veranderingen. Mensen die graag duidelijkheid en voorspelbaarheid hebben om orde te scheppen in de chaos en prikkels maken dit veel mee in hun leven. Sommigen van hen vinden zelfs deze periode van ‘social distance’, minder mensen op straat, in de winkels en thuis blijven prettig (behalve natuurlijk het feit dat het om zo’n nare ziekte gaat).
Is deze periode een 'Autisme Belevings Circuit' voor mensen zonder autisme?